PREPAREDNESS FOR THE COMING OF JESUS

First Sunday of Advent

Cycle A

Gospel according to Matthew:

“The Necessity for Preparedness” (Mt. 24: 37-44)

Introduction

Flashlight has been part of necessity in the house. We know that flashlight is essential in our life especially in moments of emergency at night. We often put flashlights beside our bed, on our head- board or even sometimes under we put our pillow so that when power- off comes we could easily check what is happening around.

Our Gospel for this First Sunday of Advent reminds us that we must be prepared for the coming of our Lord Jesus. Flashlights speaks preparedness for we do not know when power off comes. However, our Gospel reminds us that we should be prepared always not only with our flashlights but with our very own self. For the Lord reminds us “Keep awake therefore, for you do not know on what day your Lord is coming.” (Mt. 24:42)

As we prepare ourselves this season of advent, allow me to share with you three points of reflection especially on the three- fold coming of Jesus.
          First, we must be prepared for the commemoration of the first coming of Jesus on Christmas. In our first reading, Isaiah reminds us, “Many peoples shall come and say, “let us go up to the mountain of the Lord, to the house of the God of Jacob; that he may teach us his ways and that we may walk in his paths. For out of Zion shall go forth instruction and the word of the Lord from Jerusalem.” (Isaiah 2:3)  These words of the prophet Isaiah were fulfilled in the coming of Jesus. Jesus himself is the gift of his first coming. He is the greatest gift of love. Preparing for Christmas is learning his ways and walking in the path – the path of love. I remember a striking song of Mimo Perez entitled “Kulay ng Pasko”, and the song strikingly says,

“Mga Parol at Krismas tri

Bagong sapatos at damit

Kulay nila’y kay ganda, subalit kulang pa

At kahit na punung- puno ang medyas ni Santa Klaus Hindi pa rin ganap ang nadaramang galak

Mga batang nagkakaroling, awit nila ay iyong dinggin Nagsasabing kulay ay di sapat kung puso sa pag- ibig ay salat.”

The fullness of preparing for Christmas is not found external preparation but in loving, starting with ourselves, in our family and of our community.

As we prepare for the Christmas, we are to prepare also for the moment we often take for granted, the middle coming of Christ. For our second point, we must be prepared for the Middle Coming of Jesus. In our Gospel, the Lord reminds us, “Therefore you must be ready also, for the Son of Man is coming at an unexpected hour.” (Mt. 24: 44) Jesus comes to us here and now. He comes to us in our needy brothers and sisters. He comes to us also in our liturgical celebration and in the celebration of the sacraments. I could not forget an experience with a beggar who came to me for help. I was too busy at that time. And I neglected the beggar. I found that experience regretful for Jesus visited me but I was not ready to receive Him. I feel pity to myself for neglecting to receive Jesus in my needy brother who came to me. Jesus comes to us here and now unexpectedly, so, we must be prepared.

And ultimately, we must be prepared for last day of judgment bringing us the prize of victory. And for our last point, we must be prepared for the Second Coming of Christ. Our Gospel does not cease on reminding us, “Keep awake therefore, for you do not on what day your Lord is coming.” (Mt. 24:42) The coming of the Lord is like the unpredictable coming of the Super Typhoon Yolanda that struck many lives. The people were not ready that much for the forecast was expecting that the super typhoon would hit Mindoro. But many lives and livelihood were destructed by the typhoon especially in Tacloban City. Many did not expect that the typhoon would hit them. The second coming of Jesus is unpredictable, so we must be ready always. We must prepare ourselves worthy in every moment.

Conclusion

This season of Advent calls for preparation of ourselves, of our family and of our community. Again, let us remember, first, we be prepared for the commemoration of the coming of Jesus on the first Christmas. Second, we must be prepared for His Middle coming, He comes to us here and now. And ultimately, we must be prepared for His Second Coming bringing us judgement and the prize of Victory. We really do not know when our Lord Jesus will come us. So we must be prepared always. He may be coming to us as soon as we have left this church waiting for us in the streets. He may come to us as a stranger looking for help. And even in our Eucharistic Celebration, surely he comes to us. So, we must be prepared always, let us dispose ourselves before the Holy Mass for He comes to us in the proclamation of the Word and in the breaking of the bread in the Eucharist, He comes to us. Or we might be spending too much for the external preparation for Christmas but we become too insensitive to the needs of our least brothers and sisters in our community.

As I end my sharing let me post these questions. If Jesus would come to us right now, are we prepared? Will he find a special place for him in our hearts? Jesus has come to us on the first Christmas and He was received in a manger. So, we must be prepared always, for we do not know when the Lord will come to us. So that the next time he comes and visits us, we will not receive Him anymore in a manger but in our hearts.

EUKARISTIYA: PASASALAMAT

Ano nga ba ang Eukaristiya?

Ang Eukaristiya ay…

P-AGDIRIWANG- ang pamamaraan ng pagtitipon ay sa pamamagitan ng pagdiriwang dala- dala ang kagalakan sa bawat puso dulot ng kaligtasang natanggap.  Ang Eukaristiya at lahat ng gawaing pang-liturhiko ay pagdiriwang ng Misteryo- Paskwal  ang pagpapakasakit, pagkamatay at muling pagkabuhay ni Jesus. Ito ay pagdiriwang ng kaligtasan ng sangtinakpan (salvation history celebrated).

A-LAALA- Ang pagdiriwang ng Eukaristiya ay pag- alaala sa gawang mapangligtas na ginanap ni Jesus doon sa krus.  Noong Huling Hapunan, ibinilin ni Jesus na gawin nila ang pagdiriwang na iyon (Eukaristiya) bilang pag- alala sa Kanya. Ang Eukaristiya ay pag- alala sa bilin ni Jesus.  Isang aklamasyon ang nagsasabi, “Sa tuwing aming kakanin ang tinapay na ito at iinumin ang alak na ito ay ipinapahayag namin ang iyong pagkamatay at muling pagkabuhay hanggang sa iyong muling pagbabalik.” Ang pag- alala na ating ginagawa sa tuwing ating ipagdiriwang ang Eukaristiya ay hanggang sa muling pagbabalik ni Jesus. Sapagkat sa ating patuloy na pag- alala sa ginawang pagliligtas ni Jesus, ang bunga at biyaya ng pagliligtas nito ay patuloy nating tinatanggap walang labis, walang kulang.

S-AKRIPISYO-  Ang Eukaristiya ay isang sakripisyo. Una, ito ay sakripisyo ni Jesus. Ang pagkamatay ni Jesus sa krus ay sakrispisyo. Pinabanal ni Jesus ang nakahahabag na kamatayang walang kapara. Pinalitan ni Jesus ng bagong diwa ang krus hindi na ito simbolo ng kahihiyan, ito na ngayon ay simbolo ng KALIGTASAN.  Pangalawa, ang Eukaristiya ay sakripisyo ng sambayanan.  Ang buhay na punung- puno ng hamon at paghihirap mismo ng sambayan ang sakripisyong dala- dala sa harap ng Dambana ng Panginoon. Anumang dala- dala ng sambayanan na sakripisyo ay pinagiging-banal at umaabot sa Ama sa pamamagitan ni Jesus at sa pagkilos ng Espiritu Santo sa kanyang Simbahan.

A-LAY- Ang pagdiriwang ng Eukaristiya ay isang sakripisyong iniaalay patungo sa ama sa pamamagitan ni Jesus. Si Jesus ang tunay na tagapag- alay sapagkat isinasakay lamang ang alay ng sambayanan sa gawang pag- aalay ni Jesus sa Ama.  Si Jesus ang tunay na tagapag- alay sa katauhan ng pari na nangunguna sa pagdiriwang.  Sa bisa ng binyag, nabahaginan ang sambayan ng ministeryo ni Jesus bilang Pari, Propeta, at Hari.  Nakapag- aalay ang sambayanan taglay ang maka-paring ministeyo ni Jesus.  Ang alak at tinapay na buhat sa lupa at ubas at bunga ng paggawa ay tanda ng pagbabalik at pag- aalay sa kagandahang- loob ng Diyos bilang pinagmulan ng lahat ng mga biyaya.  Ang tinapay at alak na inialay ay nagiging katawan at dugo ni Jesus bilang pagkaing nagbibigay-buhay at inuming nagkakaloob ng kanyang Espiritu. Tunay ngang “Kapuri- puri ang Poong Maykapal ngayon at kailanman.”  Ang Eukaristiya ngayon ay pag- aalay ni Jesus sa Ama at pag- aalay ng Sambayanan sa kanyang tagapagtatag patungo sa Ama. (Mediator Dei 25)

S-AMBAYANAN- Ang Eukaristiya ay biyaya ng Diyos sa Sambayanan at patuloy namang ginaganap ng Sambayanan ang Eukaristiya bilang pag- alala sa gawang mapangligtas ni Jesus.  Ang Eukaristiya ay sakripisyong iniaalay ng Sambayanan.  Ang Sambayanan ang pangunahing tanda ng presensya ng Diyos sa sanlibutan. “Kung may dalawa o tatlo na nagkakatipon sa aking pangalan, naroroon ako sa piling nila.”  Ang Diyos ay nananahan sa kanyang sambayanan.  Sa tuwing magtitipon ang Sambayanan sa pangalan ni Jesus upang makinig sa Kanyang Salita at magpira-piraso ng tinapay sa Eukaristiya, ang presensya ng Diyos ay namamalas.  Ang Sambayanang binubuo ng banal at makasalanan, ng mga mahirap at mga mayaman, ng mga nagagalak at nahahapis, ng mga sugatan at magaling, ito ang bayang tinawag ng Ama upang maging “Buhay na sambayanan ng mga alagad ni Kristo na nagkakaisang nagsasabuhay ng Salita ng Diyos at pinaghaharian ng katarungan, kalayaan, kapayapaan at pagmamahalan.”

A-lagad- Ang Eukaristiya ay buhay pagsunod kay Jesus. Ang patuloy na pagsasama- sama ng sambayanan sa Eukaristiya ay pagtupad sa mandato o utos ni Jesus na “magmahalan” at sa pagmamahalan makikilala ng mundo na tayo ay mga alagad ni Jesus. Ang Eukaristiya ay nagdadala sa atin upang tayo ay maging mga alagad.  Ang Eukaristiya ay pagdiriwang ng pagmamahal. Kung kaya, tayo ay tinatawagan na maging alagad ng pagmamahal.  Ang tunay na nagmamahal sa Eukaristiya, kay Jesus mismo ay alagad na sumasaksi na may isang “Diyos na nagmamahal”.

L-ingkod- Ang sumasamba kay Jesus sa Banal na Eukaristiya ay nagpapamalas ng kapakumbabaan.  “Ang sinuman sa inyo ang ibig maging dakila ay dapat maging lingkod. Ang sinumang ibig maging pinuno ay dapat maging alipin ng lahat. Sapagkat ang Anak ng Tao ay naparito hindi upang pagsilbihan kundi upang maglingkod at ibigay ang kanyang buhay para sa ikatutubos ng marami.” Si Hesus noong Huling Hapunan ay nagpamalas ng kapakumbabaan sa pamamagitan ng paghuhugas ng paa ng mga apostol. Ang bilin ni Hesus “Maghugasan kayo” ay tanda na ang lahat ay inaanyayahan na maging lingkod ng kapwa. Ang pusong nag- aalab sa pagmamahal sa Eukaristiya ay naglilingkod kung papaanong ang nagmamahal sa Diyos ay nagmamalasakit sa kapwa.  Ang pinakasukdulan ng paglilingkod ni Jesus ay ang ialay niya ang kanyang sarili sa krus tulad ng pag- aalay ng sarili para sa isang kaibigan.

A-GAPAYAN- Ang Eukaristiya ay buklod ng pagmamahal at bukal ng pagkakaisa.  Ang turingan ng sambayanang nagdiriwang ng kaligtasang tinanggap buhat kay Kristo ay pagkakapatiran.  Ang sambayanang binuklod bilang isang tinapay at isang katawan ay nag-aagapayan.  Iisang salita ang pinapakinggan at iisang tinapay ang pinagbabahaginan kaya’t nararapat lamang na mag- agapayan. Walang nakalalamang sapagkat ang bawat isa ay kapatid kay Kristo at tayong lahat ay mga anak ng Diyos. Bilang magkakapatid at bilang isang pamilya, iisang damdamin ang namumutawi na nagbubunsod ng pag-aagapayan.  Pag- aagapayan ang lengwahe ng sambayanang sumasamba kay Kristo sa Eukaristiya.

M-ISYON- Ang Eukaristiya ay hindi lamang umiikot sa loob ng simbahan. Matapos makinig sa Salita ng Diyos buhat sa Altar ng Salita at magpira- piraso ng tinapay sa Altar ng Eukaristiya, ang sambayanang tinatawag sa paglilingkod ay isinusugo sa Altar ng Buhay para magmisyon. Ang Misyon, matapos tanggapin si Jesus sa Banal na Eukaristiya ay maging tinapay para sa iba, kagalakan sa nalulumbay, katarungan sa naaapi at maging kanlungan ng kanyang bayang sawi. Ang pangunahing misyon ng bawat isa ay maipadama at maipakilala na may isang Diyos na nagmamahal.

A-KSYON- Ang pagdiriwang ng Eukaristiya ang nagtutulak sa bawat isa upang gumawa ng mabuti sa kapwa.  Ang pagmamahal na naranasan sa Banal na Eukaristiya ay nagdadala sa atin upang magmalasakit. Ang panampalataya ay patay kung walang kalakip na gawa.  Ang malalim nating debosyon sa Banal na Eukaristiya ay dapat may katumbas na aksyon o pagkilos at konkretong naipapakita sa pamamagitan ng pagmamalasakit sa kapwa lalong higit sa nangangailangan, ang mga mahihirap, ulila, may kapansanan, mga inaapi at mga inabandona ng kanilang mahal sa buhay.  Sila ang “maliliit na kapatid ni Jesus” na malimit nating binabalewala at pinapalampas.  Sa kanila, ang debosyon natin ay nagiging ganap at makatotohan kung sila ay ating pagmamalasakitan.

T-IPAN-   Ang pagdiriwang ng Eukaristiya ay isang tipanan sa pagitan ng Diyos at ng sambayanan.  Ang Diyos na patuloy na nangangako na laging sasaatin at ang sambayanang nagpapahayag ng kanyang pagiging tapat sa kanyang pangako na sinumpaan sa binyag ay nagtatagpo.  Ang Diyos na mahabagin at maawain at ang sambayanang patuloy na naglalakbay patungo sa kaganapan ng buhay ay pumapasok sa isang tipanan sa tuwing ipagdiriwang ang Banal na Eukaristiya. Ang Eukaristiya ay isang tipan ng pagmamahal.  Ang Diyos na nagmamahal at ang sambayanang sumisinta sa kanyang Maykapal ay nagtatagpo sa Eukaristiya sa pamamagitan ni Kristo na Diyos na totoo at taong totoo. Siya mismo ang Tipan ng Diyos at tao, ang tipan ng pagmamahal.

 Ang Eukaristiya ay pasasalamat. Ito ay isang PAGDIRIWANG bilang pag- ALALA sa SAKRIPISYOng inALAY ni Kristo sa Ama para sa ikaliligtas ng  SAMBAYANAN na tinatawag upang maging ALAGAD at LINGKOD na mag- aAGAPAYAN at sa pamamatnubay ng Espiritu Santo ay dala- dala ang MISYONg ipakilala na may Diyos na nagmamahal sa pamamagitan ng AKSYONg punung- puno ng pagmamalasakit at nagpapahayag ng katapatan sa binyag na tinanggap bilang isang TIPAN. Ito ay isang P-A-S-A-S-A-L-A-M-A-T.

M-A-R-I-A OF OUR LIFE

A Journey with Mary